Zin an! Zondag met ziel en zinder

De zondag van de Zwarte Cross is allesbehalve een voetnoot. Het is een warm bad voor de ziel, een stille schreeuw van saamhorigheid en de zwanenzang van ons én jullie. Terwijl de rest van Nederland nog op één oor ligt, begint hier de dag van vervulling, muziek en een fluistering van het buitengewone.

10:15 tot 10:30 – Oecumenische kerkdienst met Lucille Werner (Megatent)
Geen stijve kaarsenpraat of een wijzend vingertje. In de Megatent wordt het hart aangesproken, niet met het analysecentrum. De oecumenische dienst wordt geleid door niemand anders dan Lucille Werner. Geen stem op een sokkel maar een hand op je schouder. Hier sta je stil, maar voel je beweging. Er mag met pretoogjes gekeken worden, wenen is welkom en wie weet hef je straks het glas met een onverwachte glimp in je achterzak. Even ademhalen, even opladen en dan weer volle bak de weide in.

11:45 tot 12:45 – Willeke Alberti en Band (Hoofdpodium)
Als Willeke zingt, hangt iedereen aan haar lippen. Punt. Haar stem is een glimlach zonder woorden en haar liederen zijn herinneringen in noten. Telkens weer en Samen zijn dwarrelen als tedere confetti door de lucht. Geen glittershow, geen opsmuk. Gewoon Willeke. Eerlijk, vertrouwd en vol liefde voor de bühne. Dit is geen optreden. Dit is thuiskomen in een refrein dat je je hele leven bij je draagt.

16:30 tot 17:30 – Rat Boy (Roadhouse)
In de Roadhouse is er geen tijd voor mijmeren. Rat Boy raast binnen als een brommende tornado met denderende drums en geladen lucht. Dit is geen kleurboek zonder uitspattingen maar een sonische schreeuw in groepsvorm. Taal met frictie, klank met stootkracht en moshpits van jewelste, waar je met een grijns van hier tot gunter uit komt rollen. Zwevende melodieën, oren. Je hoeft niks te begrijpen.

17:00 tot 18:00 – Tō Yō (Playa Exoticana)
In Playa Exoticana slaat de sfeer volledig om. Hier komt de dromer aan zijn trekken. Tō Yō uit Tokio neemt je mee op een reis door wolkachtige akkoorden, psychedelische pop en flarden van vergane verlangens. Dit kwartet speelt niet voor je klankontvangers maar voor je binnenwereld. Alles mag hier eventjes vervagen. De tijd, de richting, de gedachten. Logica mag uit de tent blijven. Je mag er gewoon even grooven én stoeven. Hart en armen blik door alles wat deze dag je geeft.

Kortom: de zondag begint met een borstkas zonder harnas en eindigt met schouders zonder muur. Van bezieling tot beuk, van troost tot trance. Vandaag is er geen ruimte voor haast, ook al voelt dat wel. Dus adem in, focus op het vrije, en laat je meenemen door de bonte optocht van herinneringsstof.