Typhoons voordracht tijdens de Kerkdienst: 'Niets is onmogelijk'

Vanuit meerdere hoeken en gaten van onze samenleving kregen wij de vraag of die prachtige tekst, die Typhoon heeft voorgedragen tijdens de Kerkdienst op de zondagochtend van de Zwarte Cross, eens online kon komen te staan. Hierbij, speciaal voor jullie: de inspirerende voordracht uit de koker van Typhoon. Lees en geniet!

______________________________________________________

Zeg nooit nooit, want niets is onmogelijk. Vroeger wilde ik dominee worden. Als klein, zevenjarig mannetje stond ik al in de kerk de dominee na te doen als hij zijn handen ophief om te zegenen en ik dacht: dat wil ik ook. Ik wil dominee worden en vandaag wordt het een beetje ingelost, hier op de Zwarte Cross, dus dankjulliewel daarvoor.

En ik ben al sinds ik jong ben aan het zoeken naar wat God nou eigenlijk voor mij is. Ik ben religiestudies gaan doen om te zoeken naar ‘wat is dat nou?’ En het antwoord was: God is liefde, en liefde is energie, en energie zijn we allemaal. En dat is niet iets dat buiten ons is, maar dat komt juist van binnenuit. We hoeven het dus niet te zoeken, omdat het al binnen ons is. Dus dat is al iets moois.

Tijdens mijn studie kwam ik erachter dat ik het vooral over hoofdzaken ging, dus ik vond het heel fijn om te studeren. Maar op een gegeven moment dacht ik: ‘wanneer gaan we nou met het hart bezig?’ Daarom ben ik met de studie gestopt en met de muziek verder gegaan. Want ik realiseerde me één ding: je kunt een open mind hebben, maar wat heb je aan een open mind als je hart niet openstaat?

En vooral in deze tijd, want voor een open hart hebben we iets nodig wat misschien geen dagelijkse kost is. Dat is namelijk een stukje kwetsbaarheid. En lieve mensen, er is kracht in kwetsbaarheid en er is kwetsbaarheid in kracht. Soms lijkt het alsof we de controle over alles, en dan ook alles, willen hebben omdat we bang zijn voor datgene dat we niet kunnen zien of controleren. En dan is de vraag die we onszelf moeten stellen anno 2019, anno 2020: is het zo dat geluk en het leven maakbaar zijn? Is het de totale maakbaarheid van het leven en het geluk? Zijn we allemaal jonge goden die zowel de hemel als de aarde direct op dit moment moeten verwezenlijken? En als dat niet gebeurt, dan zijn we niet geslaagd?

Volgens mij is er nog een ander component. Want volgens mij hebben we niet alles in de hand en hoeven we niet alles in de hand te hebben. Lieve mensen, de wonderen zijn de wereld nog niet uit. Dit is een wondere wereld en elke dag gebeuren wonderen. Het is niet alsof de wonderen zijn gestopt na Jezus en zijn apostelen, tweeduizend jaar geleden. Nee, elke dag zijn we onderdeel van wonderen. Kijk naar de ochtend, de dageraad, kijk hoe de zon ondergaat. Kijk naar een pasgeboren kind. Ken je dat gevoel? Het dochtertje van mijn oudste broer werd geboren. Ik zag haar voor het eerst en er kwam zo’n enorme liefde over mij heen. Ik wist niet dat het mogelijk was om zo erg van iets of iemand anders te houden. Ik had het nog nooit meegemaakt. Dat is een wonder, dames en heren. Dat is een wonder. En dat zijn dingen die je niet per se met je hersenen kan bevatten. Zoals Woody Allen zegt: “Niets dat de moeite is, kan met het verstand begrepen worden. Alles van waarde komt via een andere weg binnen.” En daar geloof ik ook in.

Ken je dat wonder, dat dagelijkse wonder, dat je met iemand aan het praten bent en je hebt een bepaald gevoel die dag. En diegene zegt net datgene dat je nodig hebt. En als je wegloopt denk je van: “ja, dat is precies wat ik nodig heb”. Ja, dat zijn ook wonderen.

Zo had ik ooit een prachtige ontmoeting met een hele bijzondere man. Een Afro-Amerikaanse man uit New Orleans: Albert Woodfox. Albert Woodfox heeft 43 jaar onterecht in eenzame opsluiting in de gevangenis gezeten. Er zijn ten onrechte moorden in zijn schoenen geschoven, uit racisme. Ik had verwacht dat ik een man zou ontmoeten die vol haat en vol wrok zou zitten. Maar niets minder dan dat. Deze man was zo’n baken van licht, hoop en liefde. Hij zei tegen mij, toen ik hem vroeg hoe hij die 43 jaar had overleefd: “De cel die eigenlijk een dodencel had moeten zijn, heb ik omgevormd tot een cel van liefde, van inspiratie, tot een collegezaal, tot een debathal.” En wat nog mooier was: zijn wil om te overleven, en nog meer: zijn wil en intentie om te leven. En op een gegeven moment zei hij ook, want 43 jaar gaat je niet in de koude kleren zitten: “I was complaining about my raggedy shoes, until I saw somebody without feet.” Dus het kan altijd erger. Soms kunnen we zo dwellen in onze eigen emoties. Soms kunnen we zo opgaan in onze eigen pijn. Maar als we ervoor kiezen om naar de ander te kijken, om even uit onze eigen misère te stappen en te zien wat voor moois het leven biedt, wat voor wonderen het leven biedt, dan hoeven we het niet allemaal zelf te doen.

En dat is ook de vraag die ik je wil stellen vanochtend: wanneer ben jij voor het laatst echt open geweest? Wanneer heb jij jezelf echt kwetsbaar opgesteld? Zonder de indekking. En als het even anders loopt, dat je weer de controle wil zoeken. Uit je comfortzone. Wanneer is het voor het laatst geweest dat je echt voor de verbinding bent gegaan? En voor die verbinding, lieve mensen, hebben we vertrouwen nodig.

Een geweldige componist, waarschijnlijk kennen jullie hem, Quincy Jones, zei iets moois. Voor het perfecte stuk hebben we 70/30 nodig. Hij zei: “Seventy percent to fill the room and let the rest of the room open for God to walk in.” Maar daarvoor vraag ik je wel: durf je te vertrouwen? Durf je de controle los te laten? Want er is zoveel dat we kunnen weten. Er is zoveel dat we kunnen doen. Je kan al het geloof van de wereld hebben. Je kan alle wijsheid van de wereld hebben. Je kan alle boeken hebben gelezen. Je kan al het geld van de wereld hebben. Maar als je niet de liefde hebt, dus de kwetsbaarheid en het vermogen om open te staan, dan heb je eigenlijk niks. En volgens mij is dat een hele grote les die we vandaag kunnen leren. We hoeven minder te moeten. Als wij willen delen, dan is dat een wederkerig iets. Delen is niet alleen geven, delen is juist ook ontvangen. De kunst van het ontvangen. En delen is uiteindelijk altijd een keuze. Delen is doen. Dus ik nodig jullie uit, lieve mensen, hier op Zwarte Cross zondagochtend, om je te blijven verwonderen. Om je te herinneren op momenten dat je het even moeilijk hebt: verbind jezelf. Maak de keuze om open te staan.

Alles is mogelijk. Niets is onmogelijk. Dus zeg nooit nooit.