In Memoriam: Arjan Pronk

Kil.

Een volbloed paradijsvogel is uit het aardse bestaan gevlogen. Arjan Pronk is niet meer. Wat een gemis! Doldrieste mijmeraar, raaskallende virtuoos.

Pronk (we noemden hem nooit Arjan) was bij de Feestfabriek relatief kort maar bijzonder krachtig in dienst (later als freelancer) als schrijver van talloze teksten, uitdenker van de meest uiteenlopende creatieve zaken, ontembare kletsmajoor, wandelende inspiratiebron, dwarse brainstormer, mateloze ideeënfontein, harde criticus, componist van het Zwarte Cross lied 2023, hij kroop in de huid van een Venetiaanse gondelier en bulderde opera in het Nedersaksisch ter promotie van een of ander drankje; geen dag met Pronk op kantoor kabbelde onbeduidend voort, daar zorgde Pronk wel voor. Wereldkampioen de dag kleur geven.

Pronk was een kerel uit één stuk; hij wist feilloos wat hij goed vond en wat hij zonder aarzeling opzij schoof als slappe hap. Of het nu ging om muziek, films, design of levensstijl; z’n kijk op de zaak was loepzuiver. Onvermoeid lobbyde hij voor een vegetarische levensstijl: ‘Ik vret gin kadavers!’

We bewonderen en loven zijn kunst voor het leven. Z’n gevoel voor (Nedersaksische) taal, zijn muzikale vakmanschap (The Horse Company, Bokkers en z’n soloproject Pronk), zijn talent om te zijn. Met Pronk in de buurt gebeurde er altijd íets.

We gaan je gruwelijk missen, Arjan!
De Rock & Roll dut de rest