Uit Rikies dagboek: Mijn eerste Zwarte Cross als bezoeker

Hummelo, 8 september 2023

Lief dagboek,

Het spijt me dat ik je zo lang niet geschreven heb. Ik had het de afgelopen tijd onmundig druk met genieten, vandaar dat ik je een tijdje verwaarloosd heb.

Waar zal ik eens beginnen? Het was mijn eerste Zwarte Cross als ‘gewone’ bezoeker. De eerste Zwarte Cross zonder draagstoel. Ach, ik heb dat apparaat altijd al een onding gevonden, loat mien maar gewoon met de beide steunkousjes op de grond staan. Ik voel me toch altijd het meeste thuis als de ‘vrouw van het volk’ die ik ben (al kwam mijn oude bloemetjesgolfkar stiekem toch wel van pas).

Donderdag mocht ik alle campingbezoekers verwelkomen in de polsbandjestent. Het was me een waar genoegen om al die opgewonden snuutjes weer langs te zien komen! Het liefst zou ik ze stuk voor stuk mee naar huis nemen. Sinds mijn vuilnisbaklabrador Dennie Christian (God hebbe zijn ziel) is overleden, heb ik nog wat plek over in de schuur. Maar goed, dat zou wel weer in de kosten lopen qua voer.

Daarna werd het alleen maar mooier en mooier. Eerst mocht ik høken op het Kampvuur-podium met mien schatjes van de Heinoos en daarna ging ik naar de Night of the Nozems. Godsgloeiende gruttepap, wat was dat een spektakel. En schat, je gaat nooit geloven met wie ik op de foto ben geweest: Lee Towers!!! Die ouwe Rotterdamse bok hef de knoll’n nog lang niet op kan ik je vertellen! ‘s Avonds heb ik nog even de Megatent laten zien wat een moshpit is, op ‘Annie uut de bochte’ van BÖKKERS. M’n kunstgebit vloog er halverwege uit, maar die kreeg ik meteen weer terug van een welgevormde knaap in een overall. Kiek, daarom hou ik zo van de Zwarte Cross.

Vrijdag moest ik effen bijkomen. Ik heb ’s ochtends een verkwikkend djonkootje geklapt op de Reggaeweide en daarna de hele dag lekker in de Dampkring gelegen met een koud Nozempje in de knuist, terwijl ik mild glimlachend toekeek hoe een kerel met een ringbaard aan één stuk door dozen tissues leeg stond te vreten.

Och, en dan de zaterdag. Ik kon er weer flink tegenaan en dat heb ik dan ook gedaan. Toen ik hoorde dat er een bingoshow was op Het Stadsplein heb ik mijn chauffeur Johan meteen wakker geslagen (in Hummelo doen wij dat altijd met een vers gevangen karper in een natte krant) zodat hij mij daarheen kon brengen. Helaas voor hem begon het pas om half zes ’s avonds, dus die wekservice was niet per se nodig geweest. Maar ik heb me kos-te-lijk vermaakt, en zelfs een keertje bingo geroepen terwijl ik helemaal geen bingo had, hihi!

Zondagmiddag was de Ladies Cup op de crossbaan, dus dat kon ik natuurlijk niet missen. Mijn zusters op het circuit gaven elkaar goed smeer en dat was machtig mooi om te zien. Daarna was ik toe aan wat intellectueel genot, dus toog ik naar Verhalencafé Het Ezelsoor, waar net de voordracht ‘Seks en gender in boeken’ was begonnen. Zeg je ‘seks en gender’, dan zeg je ‘Rikie’, dus dat was een spekkie voor mijn bekkie. Daarna ging ik naar Goldband kijken, want ik word altijd onwaarschijnlijk berig van die blonde met dat matje. Ik heb de avond in stijl afgesloten in op Vunzige Deuntjes in Het Nachtkastje, waar de sfeer er goed in zat. En lief dagboek, je weet het: what happens at the Zwarte Cross, stays at the Zwarte Cross…

Kusjes en knuffels,

Je Rikie